Wat een schitterende dag!

Al zag het er op voorhand opnieuw niet zo goed uit. Story of my (sport) life zeker? Ik had de week er voor letterlijk niets gesport omdat ik de week daarvoor maar liefst 15u gesport had en daardoor de hele week doodmoe rondliep. Het was ook best druk op het werk en in ons sociaal leven, waardoor ik bijna niet thuis was. Op vrijdag heb ik de nacht doorgetrokken om Sophie te steunen in haar wandeltocht (klik hier). En de avond voordien had ik een hele gezellige (en lekkere) BBQ, maar dat is nu ook niet wat men noemt dé ideale voorbereiding. Ik ben ondertussen wel al 30 dagen volledig alcoholvrij en dat laat zich wel voelen. Ik recupereer sneller en ik slaap iets beter.

Aan de start werd ik vergezeld door vriend Jeroen Withouck. Het klinkt raar, maar door zijn nervositeit werd ik wat kalmer. Het was zijn eerste keer in tien jaar dat hij een triatlon deed en hij had wel wat gezonde zenuwen. Ik gaf wat tips over de wisselzone en we praatten wat over koetjes en kalfjes. De afleiding was voor beiden welgekomen, want de officiële start van 14u30 werd door het rolling start gebeuren al snel 14u45. En dat in de regen. 

De wisselzone aan de broeltorens was de plek waar m'n mama, zus en nichtjes stonden te supporteren. Onze schitterende vriendenbende en m'n partner-in-crime Sophie stonden natuurlijk ook klaar om me aan te moedigen. Het had tot dan bijna de hele tijd geregend en daardoor waren m'n kleren en schoenen zeiknat. Ik besliste om m'n kousen niet aan te doen (zag je me al sukkelen..) en kousloos te fietsen. Bijna 3 minuten in de wisselzone, hier moet ik toch aan werken. Het fietsparcours is 44 kilometer lang en bestaat uit 2 rondes met daarin telkens 175 hoogtemeters. Ik begon als een raket, maar al snel besefte dat ik toch moest uitkijken voor gladde plekken door de regen. Witte strepen en bochten deed ik dus heel voorzichtig. Ik had geen zin om hier m'n Ironman in Kopenhagen te hypothekeren door een valpartij. In de tweede ronde begon het al wat droger te liggen en kon ik m'n tempo goed aanhouden. Er zat een strakke wind, maar dankzij m'n triatlonstuur (eerste keer in Kortrijk hiermee) kon in redelijk aerodynamisch liggen. Na 1u19 kwam ik heel tevreden en weinig vermoeid binnen. Ondanks wat lichte pijn aan m'n rechterbeen verliep het fietsen vlekkeloos. Sterker nog, de tijd en de kilometers vlogen voorbij. It was FUN.

Ik had op de fiets maar één gel en één reep genomen, maar toch voelde ik me nog bruisen van energie. Ik had me voorgenomen om snel te starten met lopen en dan te zien waar het schip zou stranden. Ik begon stilaan te dromen van een knalprestatie. Kilometer na kilometer en brug na brug kon ik het snelle tempo (4'25") blijven aanhouden. Op het einde van elke ronde zag ik m'n schitterende support-team en af en toe hoorde ik een 'Go Greg' van een klant of kennis. Heerlijk, zo'n thuismatch-triatlon! Na een kilometer of vijf kreeg ik wel spijt van m'n keuze om kousloos te lopen. Resultaat: twee dikke bleinen. Na bijna 10 kilometer lopen was het dan zover, ik kwam over de finish in 2u26m op een 98e plaats (op zo'n 350). Ik ben blijkbaar 59e in m'n agegroup. Ik eindigde met een showke en deed een koprol over de finish, niet eenvoudig op kasseien :)