Sophie

Door de muur.

Ik ben Sophie, 34 jaar, kinderpsychologe en spring in’t veld. Ik sta nogal gekend voor mijn soms verwarde brein, chaotische zijn en impulsiviteit.

Zo kocht ik een koersfiets een weekje voor het beklimmen van een eerste colletje, wandel ik steeds de verkeerde kant op waar ik ook ben en behaal elke dag mijn stappendoel door dingen te vergeten op alle plekken waar ik kom. Ook een toetsje humor en kinderlijk enthousiasme zijn mijn vaste kompanen in het blijvend verwonderd zijn over het leven en hoe dit zelf vorm te geven.

Daarnaast ben ik ook wel een intense voeler en diepe denker. Ik bewandelde al een stevig, eigenzinnig pad doorheen het leven, vol putjes en bultjes om over te strompelen. Keek angstig en onzeker naar vele bergtoppen, maar klom er steeds nieuwsgierig overheen om de andere kant te kunnen beschouwen. De wereld is niet altijd even vriendelijk voor gevoelige mensen, daarom heb ik ook vaak nood aan stilte en eenzaamheid, afwisselend met warme knuffels, liefde en vriendelijkheid.

Mijn doel past dan ook volledig bij mijn zijn. 100 km stappen door dag en nacht, langs water en gras, over bultjes en putjes. 100 kilometer op mijn eentje, omringd door anderen. 100 km denken en voelen. Doorheen alle gekende en misschien nog niet gekende gevoelens. 100 km confrontatie met mezelf, mijn geest en lichaam en hoogstwaarschijnlijk enkele welgeplaatste blaren op de voeten. Maar met een doel, persoonlijk en zorgend. Meevoelen met pijn en geluk, hoop en moed en de kracht van het leven. Mijn hoofd, hart en lichaam gericht op leven, voor degenen die die kans wordt ontnomen.

Samen met mijn man Greg ga ik de uitdaging van uiterst voelen aan door ons lichaam en geest uit te dagen tot verder doorzetten dan het ‘gewone’. Voor mij de eerste keer, voor Greg eerder een jaarlijkse traditie. Ik als leek, hij in topconditie. Maar met hetzelfde doel voor ogen.

Het leven vormt je, met alle winst en verlies die je met je meedraagt. De personen die langs je pad staan sterken je en laten een stukje van zichzelf bij je achter, hoe kort ook. Vergeet daarom nooit te koesteren wie je liefhebt.

Stefaan, Stefaan, mama, Jana, Carine en alle andere moedige strijders, dit is voor jullie.

Website dodentocht