Halve triatlon Lievegem

Vandaag was het tijd voor een tweede grote test: de halve triatlon van Lievegem. De afstand zag ik wel zitten, maar de omstandigheden waren verre van ideaal. Ik kom net uit een hele drukke professionele periode waardoor ik heel vermoeid ben. Daarnaast zit m'n rug wat vast en heb ik echt nood aan een behandeling door de osteopaat. Eigenlijk zit ik echt niet goed in m'n vel. Tot daar het zeuren, vanaf nu probeer ik enkel nog positief te zijn :) 

Samen met m'n beste en liefste supporter Sophie zakte ik vanochtend af naar Lievegem. We vonden meteen een parkeerplekje en alles stond goed aangeduid, de organisatie was echt heel goed. Na het inschrijven (ik kreeg nummer 123) begon het steeds zonniger & warmer te worden. Ik liet me verwennen en werd ingesmeerd met zonnecrème door een medewerkster aan de inschrijvingen. 

Daarna gingen we op het gemakje te voet richting de zwemstart. Daar kregen we duidelijke instructies van de scheidsrechter en mochten we volgens categorie in het water. Ik was blij dat we even tijd kregen om te acclimatiseren in het frisse water want aan zogenaamde rolling starts heb ik een hekel. Dit was goed dus voor mij. Zwemmen is m'n minste discipline, maar vandaag ging het vrij goed. Van start tot aankomst kon ik probleemloos in crawl blijven zwemmen. Met ups & downs weliswaar, vooral als er mensen rond mij zwemmen geraak ik al eens uit het ritme. Het is niet evident om in open water goed te zien waar je gaat, dus ik zal wel meer dan 2000 meter gezwommen hebben. Spijtig genoeg registreer m'n horloge de outdoor swim's niet goed. Volgens de officiële uitslag tikte ik aan na dik 41 minuten. Ik zwom hierbij de 188e tijd van de +- 225.

Tijdens de transitieperiode verloor ik ook heel veel tijd met wetsuit afdoen, afdrogen, kledij & kousen aandoen en iets eten. Dik 4 minuten is iets te veel om het een vlotte transitie te noemen :)

Het fietsparcours bestond uit 5 rondjes van 18 kilometer met hoofdzakelijk jaagpaden langs het kanaal en een paar bruggen. Een vrij snel, maar oersaai parcours dus. De wind viel gelukkig nog mee, aanwezig maar niet bepalend. Op dergelijke parcoursen maakt een goede (tijdrit)fiets een groot verschil. De mannen & vrouwen met een tijdritfiets knalden me telkens voorbij. Het eerste rondje deed ik het snelst (dik 34/u), daarna reed ik steeds trager & trager. Op het einde had ik een gemiddelde van net geen 33 km/u. Het waren eigenlijk 2,5 lange uren omdat ik al na een tiental kilometer echt last van m'n rug & bekken had en nooit lang in de tijdritbeugel kon zitten. Al na 10 km begon ik te verlangen om te kunnen starten met lopen. Geen pretje, maar ik hield wel vol. Ik heb veel bijgeleerd qua voeding ook, richting Kopenhagen. 90 kilometer in 2u47', een 176e tijd.. 

Ook de tweede transitie was een trage omdat ik nog even de tijd nam om te plassen. Dik 4 minuten. Ik maakte wel een grote fout door in de transitie mijn twee niet-gebruikte fietsgelletjes in één keer te nemen.

Finally, ik mocht ein-de-lijk beginnen met lopen. Een halve marathon (21,1 kilometer) schrok me echt niet af. Lopen is dit jaar met voorsprong m'n beste onderdeel gebleken (getuige de marathon van Parijs in april) en ik zal al 2 uur te verlangen om te kunnen lopen. M'n start was dan ook prima, ik liep een kilometer of 3 onder de vijf minuten en voelde me sterk. M'n hartslag was laag en m'n longen voelden top aan. Maar plots kreeg ik pijnscheuten in m'n maag, ik werd echt misselijk. Die gelletjes en reepjes speelden dus op. Ik heb een paar keer bijna moeten stoppen om over te geven en ik was echt niet de enige, want ik heb 2 mannen zien braken langs het parcours. Ook de loden zon (tussen 15u en 17u) speelde zeker een factor. Gedurende een twaalftal kilometer was het echt overleven. Ik kon wel nog steeds rond de 11 kilometer per uur lopen (+- 5'30"/km), maar leuk was het opnieuw niet. Het lichtpunt was dat ik elke ronde passeerde aan de start en aan Sophie. Ook stond er halverwege het parcours een man met een waterslang om de atleten af te koelen, heerlijk! Tijdens de laatste 5-6 kilometer was de maagpijn zo goed als weg en versnelde ik opnieuw. Ik haalde heel wat mensen in en finishte nog redelijk sterk met enkele sub-5 kilometers. Na 1u49 (133e tijd) liep ik binnen en zat de halve triatlon er op. 

Na de finish genoot ik nog van een deugddoende massage!

Conclusie:

Het was m'n dagje niet. Eerst was ik daar heel erg ontgoocheld mee, maar later besefte ik van 'ik heb het toch maar weer gedaan'. Er liep een opmerkelijk duo (vader-zoon met een handicap) mee dat je snel doet relativeren dat een offday niet ergs is. Ik heb veel fouten gemaakt en ik heb veel bijgeleerd, dat neem ik mee naar de volgende maanden. En oh ja, als ik deze tijd maal 2 doe, kom ik serieus onder de vooropgestelde 12u voor Kopenhagen (en zelfs dichter bij de 11u), dus zo slecht is het allemaal niet :)